Maten en meten alles over kledingmaten

 

Maten & meten alles over kledingmaten







Voordat ik in 2010 Sarah’s Sweeties begon, werkte ik ruim twintig jaar als moderedacteur (o.a. voor VIva en Cosmopolitan), persoonlijk kledingadviseur en stylist. In al die functies viel me telkens weer op hoeveel mensen zich laten leiden door trends en stijlen. Vaak hadden ze weinig basiskennis over pasvorm, kledingstijllen, draagcomfort en stoffen. Dat is eigenlijk jammer, want als je die kennis wel hebt, kun je betere keuzes maken. Je doet minder miskopen en kunt in de winkel de juiste vragen stellen.
Met een serie artikelen over basiskennis, help ik je op weg. Eerder schreef ik al over de materialen die ik gebruik voor de Sweeties. Deze aflevering gaat over kledingmaten. De praktische en psychologisch-maatschappelijke kanten ervan.

 
 
Wat ga ik hier bespreken?
  • Waarom past ‘mijn’ maat soms wel en soms niet?
  • De wazige wereld van L- en XL-lettermaten.
  • Je veranderende lichaam
  • De ene Sweetie is de andere niet: hoe bepaal je jouw maat?
  • Waarom zien we onze kledingmaat vaak als een waardeoordeel?
 

Waarom heb ik niet overal de dezelfde maat?

Het sprookje van universele maten en lichamen

Als je voor het eerst iets van Sarah’s Sweeties (of een ander merk) koopt, neem je waarschijnlijk als uitgangspunt de kledingmaat die je meestal draagt of denkt te hebben. Vaak gaat dat goed, maar niet altijd. Is iets te klein, dan ben je misschien teleurgesteld en boos op het merk (‘Wat stom: ze maken het veel te klein!’) of op jezelf (‘Ik moet minder eten want ik ben aangekomen’). En als je aankoop te groot is, is de kans groot dat je je blij en opgelucht voelt (‘Dit merk snapt het’ of ‘Kijk, ik ben afgevallen’). In beide gevallen is het een heel gedoe om te ruilen. Maar hoe komt het eigenlijk dat je niet voetstoots uit kunt gaan van een vaste kledingmaat?
 
Je kent ze vast wel: de tabellen waarin onderscheid wordt gemaakt tussen Franse, Italiaanse en Europese maten. Of misschien leerde je dat een Franse maat bij ons altijd één en een Italiaanse maat zelfs twee maten, kleiner valt? Niet eens zo vreemd gedacht. De dames in die landen zijn immers over het algemeen korter en wat fijner gebouwd dan in Nederland en andere Noord-Europese landen.
Maar niet alles dat logisch lijkt, is ook waar. Die tabellen wekken ongemerkt de indruk dat er een universele standaardmatentabel is, waar wij modemerken allemaal mee werken. Niets is minder waar. De realiteit is: we doen allemaal maar wat, haha!
 
Niet helemaal, natuurlijk. Maar de verschillen in dezelfde maat of een maat groter of kleiner tussen merken kunnen best groot zijn. Ik weet niet hoe het bij jou is, maar ik heb kleding van ongeveer maat 46 t/m 52 in de kast liggen. En dat is niet omdat ik met mijn gewicht jojo. Ik koop gewoon wat past en dat verschilt per merk en per kledingstuk. Maar er zijn ook vrouwen die alles in één maat dragen, omdat ze per definitie weigeren een maat groter te nemen, zelfs als die hen beter past. Of omdat er geen grotere maat is, dat komt helaas ook voor.
 
Er wordt in de kledingconfectiewereld al decennialang door allerlei clubs en allianties gesteggeld over de invoering van universele standaardmaten. Iets dat om verschillende redenen volgens mij vrijwel onmogelijk is. Een daarvan is dat de uitgangspunten die veel ontwerpers (niet alleen van kleding!) gebruiken om hun maten te bepalen, o.a. de Body Mass Index (BMI), tekortschieten. (Daar zal ik een apart artikel aan wijden.)
Tegenwoordig is het mogelijk om lichamen 3D te scannen en zo tot verfijnder gemiddelden te komen. Zo kan er bijvoorbeeld onderscheid gemaakt worden tussen leeftijdsgroepen en etniciteit. Het is een klein stapje in de goede richting, maar de techniek is helaas (nog) duur, onbekend en niet haalbaar voor kleinere merken. Een andere belemmerende factor is dat bestaande merken natuurlijk al geïnvesteerd hebben in patronen en maattabellen. Niemand zit er op te wachten om die helemaal aan te passen aan standaardnormen. Ook klanten zijn gewend en gehecht aan een bepaalde pasvorm. Daar moet je niet zomaar aan gaan sleutelen. Ik kom hier verderop nog op terug.
 
Zeker als je, zoals Sarah’s Sweeties, als kledingmerk voor een specifieke doelgroep ontwerpt, zouden universele maattabellen uiteindelijk ook niet voldoen. Zo ben ik van oorsprong een grotere matenmerk dat de oplossing biedt tegen schurende bovenbenen. Ik houd daarom rekening met extra ronde bovenbenen, buik, billen en borsten en pas daar de ontwerpen op aan. En zo zijn er ook bijzonderheden voor juist hele slanke en/of kleine vrouwen, lange mensen of mensen met een fysieke beperking.
 
Kort gezegd:
  • Kijk bij elk merk eerst naar de maattabel voor je iets koopt. Meet jezelf goed en eerlijk op. Hoe je dat voor Sarah’s Sweeties doet staat HIER 
  • Neem niet zomaar een maatadvies van iemand anders over, ook zo’n advies is niet universeel.
  • In een winkel waar je kunt passen: probeer verschillende maten van hetzelfde kledingstuk en kijk goed welke maat het beste past.
  • Twijfel je bij mij over de juiste maat? Mail me je maten en ik kijk met je mee voor een persoonlijk maatadvies. Wees niet verlegen: ik ben zelf dik en zo’n advies is vertrouwelijk. Je bespaart jezelf een teleurstelling en de extra kosten van het terugsturen als je een verkeerde maat bestelt (ook beter voor het milieu!).

 Plaatje van model Mayra Louise met een Sweetie en oud hemdje in de grijs mêlee basiskleur. Er staan cijfers en streepjes bij haar lichaam die aangeven waar je bepaalde maten opmeet. De uitleg staat op de maat opnemen pagina van de webwinkel, hier is het een illustratie bij artikel over kledingmaten.


De wazige wereld van letter- en afwijkende cijfermaten

S(mall), M(edium), L(arge) etc.: waar staan die letters eigenlijk voor? Het zal je nu niet meer verrassen, dat ook dit verschilt per merk. Omdat de maataanduidinging als cijfer ontbreekt, heb je bovendien nog minder houvast. Letter-aanduidingen worden vooral voor tricotkleding gebruikt, van slip tot hoodies. En hier is nog meer ruimte voor eigen interpretatie. 
Grappig weetje: bij sommige merken zit er helemaal geen verschil zit tussen bijvoorbeeld maat M en L of maat L en XL. Dus het kan lonen om een top in twee verschillende maten in de winkel even op elkaar te leggen. Bijvoorbeeld als de kleur die je wilt er niet meer is in de maat die denkt nodig te hebben. Dat dit zo voorkomt, is onderdeel van de marketingpsychologie van maatvoeringen, waarop verderop meer.
 
Ook ik gebruik die vermaledijde letters overigens bij de Homie, het A-lijn Jurkie en het Hempie. Ik leg je uit waarom. Deze items passen per maatvoering bij meer dan twee maten. De Homie in maat XL past je bijvoorbeeld als je maat 46, 48, 50 of 52 hebt. Als dat op het label staat, kan iemand met maat 46 denken dat de Homie te groot is, en maat 52 kan bang zijn dat het pak juist te strak zal zitten. Dat schept verwarring. Daarom kies ik er toch voor om het ‘neutralere' L, XL en XXL te gebruiken. In de productomschrijving staan bij elke letter wel nadrukkelijk de maten vermeld waar ze voor staan. Bij de Homie en het Hempie zijn er per maat ook nog twee lengtes. Dan is zo’n lettermaat wel zo overzichtelijk. XL-long leest toch makkelijker dan: 46/48/50/52-long. En het past beter op de maatlabels.
Voor de Sweeties gebruik ik geen letters. Die hebben een minder groot pasbereik en dan is een tweematenaanduiding – bijvoorbeeld 46/48 – juist duidelijker.
 
Over interpretatie gesproken: grotere matenmerken – waaronder Sarah’s Sweeties – gebruiken dan wel de aanduiding L (en sommige beginnen zelfs met M), maar onze L, XL etc is echt niet hetzelfde als bij een doorsnee matenmerk. Houd daar rekening mee als je kleding koopt.
 
Ten slotte iets over de huidige trend om de cijfers 1, 2, 3, 4 etc in een kledingstuk te zetten. Dat zijn gewoon lettermaten en/of vermomde grotere maten. Totaal ondoorgrondelijk en in mijn beleving heel klantonvriendelijk. Het is mega-irritant om telkens per merk te moeten vragen voor welke maten die cijfers staan.
 
Kort gezegd:
  • Bij de maataanduiding met een letter weet je nog minder waar je aan toe bent. Vraag het daarom de verkoper. Zeker in een webwinkel vind ik dat duidelijk vermeld moet worden met welke maten de letter correspondeert, in de productomschrijving en/of een maattabel. (Mocht ik daar eens een steekje laten vallen, wijs mij er dan gerust op!)
  • In een stenen winkel: bekijk zelf het kledingstuk en schat in of het je zal passen. Houd het voor je en schat in of het rond je borsten en of heupen/buik past. En duik ook hier dat pashokje in met meerdere maten. Voor de lol kun je ook twee verschillende maten op elkaar leggen om te kijken of er überhaupt wel een verschil is tussen maat L en XL.
  • Bedenk dat een XL bij een doorsnee matenmerk veel kleiner zal zijn dan een XL bij een merk dat zich (ook) op grotere maten richt. Dat geldt natuurlijk ook voor de L en XXL etc.
  • Vind je het vervelend als anderen zien welke maat je draagt? Knip het maatlabel uit je kledingstuk. TIP: betreft het een merk dat je graag draagt, noteer dan voor een volgende aankoop welke maat je hebt gekocht. Heb je het label uit je Sweetie geknipt? Of is het vervaagd? In principe kan ik al je bestellingen nog nakijken en dus ook je maat nakijken.
 
 

De maat die ik eerder kocht past niet meer!

Zoals gezegd, kan ik in je bestelgeschiedenis zien welke maat je eerder hebt gekocht. Dat werkt goed als er niet te lang tussen je bestellingen zit. Bestel je met grotere tussenpozen, dan is onderstaand stukje handig om te lezen:

Niets zo veranderlijk als je lichaam (nou ja, het weer misschien)
Heb jij nog dezelfde maat bovenkleding als tien jaar geleden? En je beha, is die nog dezelfde cupmaat als vijf jaar geleden? Waarschijnlijk niet. Onze lichamen veranderen namelijk voortdurend onder de invloed van hormonen, stress, zwangerschappen en soms helaas ook door ziekte. Zo verdwijnt bij mij momenteel mijn taille als sneeuw voor de zon, een onvermijdelijk gevolg van de overgang. Ik draag nog wel een Sweetie in dezelfde maat, maar het taille-elastiek zit toch echt minder wijd dan een paar jaar geleden. En uit mailwisselingen met klanten maak ik op dat ik zeker niet de enige ben bij wie dat speelt.
Vooral als je een tijdje geleden voor het laatst een Sweetie hebt gekocht, kan het zijn dat je toe bent aan een andere maat. Met je oude Sweetie(s) had je dat nog niet zo door, omdat die door het dragen en wassen na verloop toch wat aan stevigheid verliest. Koop je echter een nieuwe Sweetie in je vertrouwde maat, dan kan het zijn dat die minder goed past, meestal in de taille.
Het goede nieuws is dat je meestal gerust kunt overstappen naar een grotere of kleinere maat Sweetie. Je hoeft niet bang te zijn dat die dan om je buik en heupen slobbert. Er is een overlap tussen de maten, dus de pasvorm blijft goed.
Hoe dan ook raad ik aan om zo nu en dan je maten weer eens op te meten en die te vergelijken met de maattabel in de webwinkel. Of ze naar mij te mailen voor een persoonlijk advies. Liever even slikken bij een maatje groter, dan stikken door een ingesnoerde buik. ;-) Deze tip geldt zeker ook voor beha’s en andere (aansluitende) kleding.
 
Wat in jouw geval ook mee kan spelen is dat ik in 2018 voor de basiskleuren ben overgestapt op katoen. De Almost black Sweetie en ook de oude No nude please waren van viscose.
De nieuwe basiskleuren worden uitgevoerd in katoen met hetzelfde draagcomfort: het materiaal is ademend, koel en goed vochtopnemend. Toch vinden sommige de katoen anders aanvoelen. Lees er meer over in het artikel dat ik over stoffen schreef, dat vind je HIER De Sweeties met dessins waren grotendeels al van katoenen tricot.
 

De vreemde eend in de bijt: de Sweetie no nude please

Zo, je hebt je maat bepaald en een paar Sweeties besteld. Maar hé: ze zitten niet allemaal hetzelfde! Vooral die fijne grijs mêlee basiskleur krijg je amper over je dijen. Nee, ook in dit geval is er niks mis met je! Je hebt misschien hooguit de productomschrijving en de maattabel over het hoofd gezien. Daarin staat namelijk de waarschuwing dat deze Sweetie minder rek heeft en daardoor een kleiner maatbereik. 
Soms vragen mensen mij weleens of het dan niet beter is om de No nude please van een label met de maat 46/48 te voorzien, in plaats van de huidige maat 42/44. Het probleem is dat niet alle dames een maat groter nodig hebben. Dan draai je het probleem dus eigenlijk alleen maar om. Er zijn echte fans van de stof, dus die aanpassen is ook geen oplossing. Daarom neem ik het maar voor lief dat No nude please wat vaker geruild en geretourneerd wordt.
Update: Er is nu een aparte maattabel voor deze Sweetie. Zo zie je in een oogopslag of je van deze grijs mêlee Sweetie een andere maat nodig hebt. Je vindt deze op-maat-maattabel bij de andere maattabellen op de maat opnemen pagina.
 
 
 

Ten slotte: de worsteling met je maat is niet raar (maar wel beperkend)

Waarom is het zo moeilijk om je kledingmaat als neutraal te ervaren, als gewoon een cijfer dat niks zegt over jou? En ligt dat wel aan jou?
 
Ik denk van niet. We leven in een samenleving waarin de dominante opvatting is dat slank gelijkstaat aan begeerlijk en geslaagd en dik iets verachtelijks is. Het lichaam zou bovendien ook honderd procent maakbaar zijn. Die opvattingen krijgen we dagelijks in duizenden boodschappen en berichten onder onze neus, en dan is het (understatement) best lastig om je kledingmaat als iets neutraals te ervaren. Dat je daarmee worstelt is dus niet raar! Ook ik ben daar niet ongevoelig voor, terwijl ik behoorlijk goed weet hoe die mechanismes werken. Het is tóch leuk als die mooie jurk in een maat kleiner mij het beste past. En het is ook even slikken als een broek niet past in de maat die ik in mijn hoofd heb. Niets menselijks is mij vreemd.
 
Het wordt een probleem als dit denken je beperkt. Als je die leuke broek laat hangen omdat je het niet kunt verkroppen dat hij je alleen in een grotere maat goed past. Of dat je een maat kleiner koopt met de opdracht aan jezelf om er na een (zoveelste) dieet over een paar maanden wél in te passen. Dat klinkt misschien extreem – en dat is het eigenlijk ook – maar het gebeurt. Veel mensen dragen maar 20 procent van wat in de kast hangt regelmatig. Dit komt o.a. omdat men zwicht voor koopjes en/of toch die niet goed passende maat koopt.
De gangbare waardeoordelen over de status van slank versus dik, zorgen er bovendien mede voor dat de keuze in kleding voor mensen met een grotere maat (vaak al vanaf maat 44) vele malen kleiner is dan die voor mensen met een kleinere maat. Dat versterkt het waanidee dat slank goed is en dik slecht nog verder.
 
Een gemene val, want als jij ontevreden bent, ben je gelijk ook gevoeliger voor de marketing van allerhande ‘oplossingen’ om je je beter te laten voelen. Neem een dieet, tegenwoordig ook wel verkocht als ‘lifestyle aanpassing’. Wist je dat alle diëten op de langere termijn een slagingspercentage van 10 tot 15 procent hebben? Dat zuig ik niet uit mijn duim, maar blijkt uit verschillende (Amerikaanse) onderzoeken.* Stel je voor dat er een coronavaccin op de markt zou komen met zo’n lage beschermingsgraad. Zou dat goedgekeurd worden?
De afslankindustrie is een miljardenindustrie waarin enorme budgetten worden besteed aan het opzoeken en bespelen van dit soort menselijke gevoeligheden. Houd het in gedachten als je weer staat te balen in het kledinghokje of thuis je online (mis)kopen past. Jij bent niet gek of zwak of stom. Het systeem deugt niet.
Kleding en mode kan echt heel leuk en plezierig zijn. Maar er zit ook een dwingende kant aan, en die mag best eens benoemd worden.
 
* o.a. Traci Mann, 2007 Hoogleraar sociale psychologie aan de Univesiteit van Minnesota die met een onderzoeksteam eenendertig studies over de langere termijn effecten van diëten vergeleek.
 
Foto van advertentie uit de jaren zestig die beweerd dat de vrom van een peer niet hoort bij een vrouw, dus verkoopt dit bedrijf corrigerend ondergoed. Dat is op een vrouw die van nature helemaal geen peervormig figuur heeft gefotografeerd, hiermee de illusie wekkend dat het ondergoed werkt. Advertentie uit de zestiger jaren. Het model heeft zeker geen peervromig figuur, men creëert de illusie dat corrigerend ondergoed werkt. En met de slogan en de grote peer wordt er eerst de angst opgewekt dat een natuurlijk vorm voor een lichaam ongewenst is voor een vrouw. Zo openlijk wordt het tegenwoordig niet meer gebracht, maar de onderliggende boodschap is nog alomtegenwoordig.

Kort gezegd:
  • Vind je het kledingstuk de moeite waard en staat het je goed? Koop dan de maat die je past, ook als die een of twee maten groter of kleiner is dan de maat die je in je hoofd hebt
  • Dat er minder keus is in grotere maten is, ligt niet aan jou. Het is de keuze van bekrompen kledingmerken die zich laten beïnvloeden door het idee dat elke vrouw eigenlijk slank moet zijn om zich leuk te mogen kleden.
  • Jij bent niet vreselijk, gek of minder waard als je een grotere maat draagt. Net zoals je niet meer waard bent als je slank bent.
  • Onzekerheid is een slechte raadgever, die vaak bewust wordt opgewekt en gemanipuleerd om jou iets te verkopen.
  • Je bent niemand verantwoording verschuldigd over je maat of welk ander aspect van je lichaam. De slogan van mijn alter ego Bolle Mina is niet voor niets: 'Mind your own body'.
Foto van een button mt een turquoise achtergrond met lichtblauwe stipjes. Hierop een grote rood roze roos en in witte letters de tekst Mind your own body
 
 
Tot zover deze long read over meten en maten. Dank je wel voor het het lezen en ik hoop dat je er iets aan hebt! Heb je nog vragen of mis je iets? Behoefte aan een persoonlijk maatadvies? Mail mij gerust: info@sarahssweeties.nl