- Uw winkelmandje is leeg
29-01-2024
Nu de zon de laatste dagen lekker schijnt komen de gedachten aan de lente en zomer opborrelen. De afgelopen maanden was het erg stil vanuit Sarah's Sweeties. Het persoonlijke nam het over van het zakelijke. Maar nu komt er weer wat ruimte voor vrolijker zaken, zoals opwaaiende zomerjurken met de fijnste onderbroek met pijpjes die een mens zich kan wensen. Zowel in pasvorm als uiterlijk. Nog even bijkomen en dan kruip ik uit mijn cocon. Volgende maand eerst een nieuwe productie voor april voorbereiden. Dan komen de uitverkochte maten in de basiskleuren ook weer op voorraad. Weet je nu al dat je die wilt bestellen? Laat het weten en ik houd er rekening mee in de aantallen die gemaakt worden.De weg naar het Hempie, een persoonlijk verhaal
Het Hempie geeft zich bloot
Naast alle praktische en technische aspecten heeft het Hempie ook een persoonlijk en maatschappelijk verhaal. Leer haar (en mij) beter kennen in dit artikel, waarin ik beschrijf hoe een persoonlijk inzicht en maatschappelijke trends leidden naar het ontstaan van het Hempie. Met ook nog een vleugje modegeschiedenis.
Over vaste overtuigingen en veranderde ideeën
Jarenlang heb ik als moderedacteur, collega, familielid of vriendin, vrouwen geadviseerd om een beugelbeha te dragen met cups die de borsten liften en aan de zijkant naar voren duwen. Daarmee komt veel bovenkleding mooi tot zijn recht en oog je vaak slanker en vitaler. Ik paste dit advies uiteraard ook zelf toe als ik beha’s kocht. Ik droeg er altijd een met een beugel en een, liefst driedelige, cup die alles omhoog en naar voren duwde.Toch is mijn rotsvaste overtuiging dat een beugelbeha altijd de beste keuze is, de afgelopen jaren aan het wankelen gebracht. Waarom? Door maatschappelijke en persoonlijke veranderingen. Sta ik nu helemaal niet meer achter dat advies en hang ik mijn beugelbeha’s in de wilgen? Nee, dat zeker niet. Maar ik ben wel soepeler geworden in mijn ideeën; letterlijk en figuurlijk!
Maatschappelijke trend: free the boobs
Sinds een paar jaar is er een groep jonge vrouwen actief, die op sociale media het ideaal bevragen van de altijd pront opstaande en met beugels ondersteunde borsten. Waar komt de gedachte dat dit de enige acceptabele borstvorm is eigenlijk vandaan? Is het niet te rigide en te dwingend? Is de beugelbeha met kant – die je voor je eigen plezier koopt – nog wel het bevrijdende kledingstuk dat sinds de jaren negentig symbool staat voor de zeggenschap van vrouwen over hun seksualiteit en hun sterke opmars in het professionele leven? Schoudervullingen, broekpak en een sexy beha eronder was destijds het uniform van de power-vrouw.Maar is de beugelbeha nu niet een even dwingend en knellend kledingstuk geworden als de korsetten van weleer? Een vereiste om als vrouw voor vol aangezien te worden? Net zoals de onnatuurlijk platte (mannen)buik,vlekkeloze huid, verzorgde nagels en haren en hoge hakken. Is het geen tijd om de werkvloer en het openbare leven – waarin vrouwen nu een zichtbare rol spelen – óók in te richten naar onze behoeftes en op onze voorwaarden? Zonder het risico dat we niet voor een ‘echte vrouw’ worden aangezien en/of aan status inboeten omdat we niet het ideale uiterlijk hebben. Want wat is er eigenlijk mis met een hangborst, een zichtbare ronde buik, lichaamshaar en platte schoenen? Dat zijn goede en legitieme vragen én iets om aan te wennen. Ik vond (en vind) echt niet van de ene op de andere dag een hangende borst in een diep uitgesneden jurk beeldschoon. Maar ik heb wel bewondering voor het lef van deze vrouwen. Je kunt je ook afvragen of beeldschoon wel zo relevant is. Moeten we het uiterlijke niet ook eens wat minder belangrijk maken? Dat is een discussieonderwerp op zich.
Historie van de comfortabele kleding
Het verzet tegen knellende en dwingende kleding is natuurlijk niet nieuw. Eind negentiende eeuw ontstond de zogenoemde reformbeweging. Die streefde naar een natuurlijker en ongekunstelde levensstijl op allerlei gebieden en naar gelijkwaardigheid van vrouw en man. Als onderdeel daarvan streed men voor kleding zonder korset, waar vrouwen zich vrijer in konden bewegen. Men werd zich bewust van de fysieke schade die de toen enorm dwingende korsetten veroorzaakten en die vrouwen beperkten in hun doen en laten. In Nederland werd de Vereeniging voor Verbetering van Vrouwenkleding (VvVvV) opgericht. Een interessant artikel over deze feministische club van dames uit de hogere middenklasse met een sociaal hart staat HIER in het blad Ons Amsterdam. Voorzitter Marie Jeanette de Lange verklaarde: ‘[Wij willen] loopen, zitten en werken; dat wij ons zonder vreemde hulp kunnen aan- en uitkleden, dat wij onze zakdoek, onze beurs, onze sleutels bij ons kunnen dragen, dat onze japon niet den vloer veegt, dat onze hoeden passen op ons hoofd.’Mijn eigen overgrootmoeder Marie des Bouvrie, was daar als vrouwenarts (eind negentiende, begin twintigste eeuw) ook een voorstander van. Zelfs als ze zwanger waren, droegen vrouwen in die tijd nog een korset. Je bolle, zwangere buik tonen was tot ver in de twintigste eeuw niet bon ton. Op foto’s van Marie in ons familiearchief draagt ze zelf ook de losser zittende (en door veel mensen bekritiseerde) reformkleding. Ook was ze dol op hoeden. Ze werkte mee aan een boekje over goede kinderzorg van haar vriendin en kinderarts Cornelia de Lange. Daarin handelt een hoofdstuk ook over (reform)kleding.
Foto uit het familiearchief, Marie des Bouvrie met een van haar honden. Fotograaf: H.C. de Graaff, Amsterdam, circa 1905
Ik heb mijn overgrootmoeder helaas niet gekend, maar haar drang naar bewegingsvrijheid en zeggenschap over het eigen lichaam heeft ze wel aan haar nakomelingen doorgegeven. Tegenwoordig is er natuurlijk bijna geen vrouw meer die een korset draagt. en zeker niet dagelijks. Diehard criticasters zien in de shapewear van nu wel het keurslijf van deze tijd. Toch is die technisch niet te vergelijken met de korsetten van toen, die geen rek hadden en gemaakt waren van ijzer, hout of walvisbaleinen. Wat wel vergelijkbaar is, is dat zowel korsetten als shapewear een dwingend schoonheidsideaal vertegenwoordigen.
Mijn persoonlijke veranderingen
Tot zover de maatschappelijk trends. Sinds een aantal jaar (misschien is het de overgang?) heb ik zelf ook een fysieke behoefte aan lossere (onder)kleding. Door de lockdown werd dat sterker. Jawel, ik die vroeger van opstaan tot slapengaan en óók in huis een beugelbeha droeg, kan die steeds slechter verdragen. Dat ligt niet aan slecht passende beha’s. Die koop ik al jaren bij de lingeriespeciaalzaak, waar ik mij goed laat opmeten en adviseren. Het was gewoon mijn eigen zachte lichaam dat begon te morren over de afdruk in mijn vlees als ik mijn beha uittrok. Over beugels die niet lekker meebewegen en nog weleens breken als de rest van de beha nog gewoon goed is. En over de synthetische stof die als het warm is mijn huid irriteert; vooral ook onder mijn borsten, die van nature van het hangende type zijn.Nu heb ik twee voordelen: ik ben eigen baas én ik heb een kantoor aan huis, zonder fysiek aanwezige medewerkers. Steeds vaker ging de beugelbeha pas aan in de loop van de ochtend of middag. Of gewoon de hele dag niet.
Ik blijk niet de enige te zijn bij wie de free the boobs-trend indruk heeft gemaakt. Een aantal van mijn vriendinnen verdraagt de (beugel)beha ook niet meer. En toen er vorig jaar weer minder werd thuisgewerkt, las ik in de krant dat vooral de Franse dames de beha ook niet meer naar hun werk dragen. Nu zijn wij Nederlanders over het algemeen iets rondborstiger, maar toch... Menig modetrend is in Parijs begonnen. Mijn trendradar signaleert dus: na pakweg drie decennia is de soft bra uit de jaren zestig en zeventig langzamerhand wel weer toe aan een comeback. Je ziet dat al een tijdje terug in de bralette – een kruising tussen een beha en een singlet, zonder beugels en met veel kant. Ze worden alleen vaak gemaakt voor de kleine cupmaten. En hoe beeldig ze er ook uitzien, bralettes hebben voor mij het nadeel dat ze van synthetische stoffen zijn en veel kant hebben.
De weg naar het Hempie
Het is tijd voor een andere richting; let them hang loose, but not out of control. Daar is volgens mij steeds meer behoefte aan. Een jaar of vijf geleden bedacht ik al een Sarah’s Hempie. Ik liet er een proefmodel van maken, maar dat was nog niet goed en de tijd leek er nog niet rijp voor. Mijn vaste confectiebedrijf, dat van oudsher veel beugelbeha’s maakt, liep ook niet over van enthousiasme. Het Hempie belandde zodoende op de plank van half-affe ideeën. Soms knaagde er een licht schuldgevoel, vooral als ik een mailtje kreeg van een fan van de oude hemdjes.Ook hier forceerde de lockdown een verandering. De producent had last van wegvallende opdrachten en zocht naar alternatieven. Voor Sarah’s Sweeties was het ook alle hens aan dek. En ondertussen smeekten mijn flink formaat bonbonella’s om een lichte ondersteuning in natuurlijk materiaal. Zo kwam alles op het goede moment samen. Mei vorig jaar werden aan de hand van een aangepast patroon de eerste proefmodellen gemaakt in verschillende stoffen. Ruim een jaar passen, schaven en proefdragen door een Hempie-testteam later, is Sarah’s Hempie een feit. Sinds september is ze een vast onderdeel van de collectie, en van mij mag ze dat blijven. Want om persoonlijk af te sluiten: zelf draag ik heel vaak een van de proefmodellen, niet alleen meer thuis, maar inmiddels ook gewoon buitenshuis.
Ik heb het ondertussen wel afgeleerd om gevraagd en ongevraagd mijn advies te geven. Dus zeg ik je niet dat jij dit ook moet doen. Maar dat jij als grootborstige vrouw met Sarah’s Hempie nu een keuze hebt, daar word ik wel heel blij van.
De vragen die ik veel krijg nu ik niet meer de hele dag een beugelbeha draag en mijn antwoorden daarop.
‘Krijg je geen rugklachten van die grote wapperende borsten?’Die rugklachten had ik (bij vlagen) ook toen ik nog dagelijks een beha droeg. En soms zou ik wel willen dat mijn bonbonella’s een aantal maten kleiner zouden zijn, ja. Maar met het Hempie heb ik een perfecte balans gevonden. Let them hang loose, but not out of control.
‘Zakken je borsten niet enorm uit zonder dagelijkse ondersteuning?’
Zelf heb ik niet het idee dat mijn borsten verder uitgezakt zijn. Die vreselijke ‘potloodtest’* doorstond ik sowieso nooit. Eigenlijk heb ik het idee dat ze steviger geworden zijn en minder gevoelig als ik me beweeg. (Al zal ik er niet een eindje mee gaan rennen zonder ze vast te houden.) Met helemaal vrij hangende boobs de straat op gaat me (nog) een stap te ver.
* Voor wie die niet kent: als een potlood onder je borst blijft hangen, dan heb je zogenaamd hangborsten. De test wordt vaak in vrouwenbladen aanbevolen.
‘Ga je ook in een strakke jurk zonder beha de straat op?’
Nee, onder een aansluitende jurk draag ik een beugelbeha. Onder minder strakke kleren vaak het Hempie. Als ontwerper had ik natuurlijk de luxe om ook de eerste proefdrager te zijn. Daarin verleg ik steeds mijn grenzen. Want wat is er eigenlijk mis met borsten die niet als twee goed gescheiden pronte meloenen recht vooruitsteken? De strakkere jurken komen minder de kast uit, dat wel. Want ook op mijn buik verdraag ik geen heel strakke kleding meer.
Samen met een Sweetie heb ik nu voldoende steun en stevigheid voor mijn buik en borsten.
‘Draag je nu nooit meer een beugelbeha?’
Natuurlijk wel, naar feestjes of partijen, onder strakkere shirtjes of met het Hempie erover als ik behoefte heb aan extra ondersteuning. Ik ben gewoon blij dat ik nu elke dag wat te kiezen heb. Die keuze gun ik jou ook.
En ten slotte de meest gestelde vraag sinds de introductie van het Hempie: komt er ook een Hempie met een dessin en/of in een lichte kleur?
Die intentie is er zeker! Of het er ook echt van komt, hangt af van de vraag en hoe goed het bestaande Hempie verkoopt. Ik ben weliswaar een ondernemer met idealen, maar als iets echt niet loopt, gaat het uit de collectie (zoals het oude hemdje en de onderrokjes in het verleden). De toekomst van het Hempie ligt in jullie handen!
Heb je nog vragen of opmerkingen over het Hempie en/of dit artikel? Stuur dan een mailtje naar info@sarahssweeties.nl
Dit artikel is geschreven door Sarah Notenboom voor Sarah's Sweeties en mag niet zonder toestemming in zijn geheel of in delen gebruikt worden. Met uitzondering van citaten met bronvermelding, ook hiervan moet een melding gemaakt worden. Op het beeld rust auteursrecht. Foto's Hempie: Mike van den Toorn.